به گزارش مهر از ايلام، مسعود اسکندري صبح دوشنبه در محل اين اداره در جمع خبرنگاران به معرفي اين سه اثر پرداخت و گفت: آثاري که قابليت ثبت جهاني دارند شامل شهر تاريخي سيمره، پل گاوميشان و دشت دهلران مي‌شود.

وي خاطرنشان کرد: شهر تاريخي سيمره که بزرگترين محوطه تاريخي در سطح استان ايلام است بالغ بر 200 هکتار وسعت در ضلع غربي و جنوب غربي شهر دره شهر قرار دارد و جزو نخستين آثار ثبت شده در فهرست آثار ملي کشور است.

اين مسئول در اداره کل ميراث فرهنگي استان ايلام يادآور شد: اين محوطه در سال ???? شمسي به شماره شش در فهرست آثار ملي کشور به ثبت رسيد و از ارزش و اهميت بي نظيري برخوردار است.

اسکندري با بيان اينکه طي ? فصل کاوش در اين شهر گچبري‌هاي منحصر به فردي از بناهاي اين شهر تاريخي به دست آمد، گفت: خانه اربابي ، بناي مسجد ، اماکن حاشيه سيل بند و اماکن مسکوني حاشين نشين شهر ، مکان ‌هاي کاوش شده در 9 فصل کاوش در اين محوطه تاريخي هستند.

وي يادآور شد: شهر تاريخي سيمره و پل تاريخي گاوميشان بزرگترين پل تاريخي غرب کشور در شهرستان دره شهر نامزد ثبت در فهرست آثار جهاني هستند. همچنين ثبت جهاني تپه‌هاي پيش از تاريخ دشت دهلران نيز در اين فهرست قرار دارند.

پل گاوميشان يکي از آثار دوره ساساني است که بر روي رودخانه خروشان سيمره در شهرستان دره شهر قرار دارد. با توجه به موقعيت استراتژيک منطقه پل در دوره هاي بعدي نيز مورد استفاده قرار گرفته و مورد مرمت و بازسازي واقع شده است.دهنه اين پل با بيش از ?? متر عرض بزرگترين دهنه پل کشور است. طبيعت زيبا و چشم انداز رويايي اطراف اين پل باعث جذب گردشگران داخلي و خارجي شده است.

شهر تاريخي سيمره در حاشيه جنوب شرقي شهر کنوني دره شهر واقع شده است.اين اثر تاريخي که بزرگترين محوطه تاريخي در سطح استان را تشکيل مي دهد بالغ بر 120 هکتار وسعت داشته که جز اولين آثار ثبت شده در فهرست آثار ملي کشور است.

محوطه مذکور طبق مطالعات و کاوش هاي انجام گرفته مربوط به قرون اوليه اسلامي است. اين شهر تاريخي بر اثر وقوع زلزله اي به سال 334 هـ.ق تخريب و خالي از سکنه شده است. تاکنون 9 فصل کاوش باستان شناسي در اين محوطه تاريخي صورت گرفته است.طبيعت زيباي منطقه در فصل زمستان و بهار و گچبري هاي به دست آمده در اين کاوش و در اين شهر تاريخي منحصر به فرد است.

خانه اربابي، بناي مسجد، اماکن حاشيه سيل بند و اماکن مسکوني حاشين نشين شهر مکان هاي کاوش شده در 9 فصل کاوش در اين محوطه تاريخي هستند.

دهلران يکي از حوزه‌هاي کليدي زيست محيطي خاور نزديک و يکي از نخستين مناطقي است که اجداد وحشي اکثر قريب به اتفاق حيوانات و گياهاني که در شرق نزديک اهلي شدند در محيط زيست طبيعي خود بسر مي‌بردند.

دشت دهلران اساساً بين رودهاي مهمه و دوويريج (با چند محوطه در خارج) و بين دامنه کوه‌هاي زاگرس و جبل حمرين - ستيغ کوتاهي در نزديکي مرز عراق- واقع شده است.

اين منطقه از 7500 تا حدود 3000 سال پيش از ميلاد مسيح پيوسته مسکوني بوده و آثار به دست آمده از آن گونه‌اي از تسلسل فرهنگي را به خوبي نشان مي‌دهد.

مکان هاي باستاني شناخته شده در اين منطقه در درک مکانيزم‌هاي استقرار در روستاها مفيدند.

13 محل باستاني را در اين منطقه اعضاي هيئت «پروژه پيش از تاريخ ايران» بررسي کردند که هشت تپه در اطراف رود مهمه در قسمت شمال غربي دهلران وقع شده بودند و پنج تپه نيز در اطراف رود دوويريج در بخش جنوب شرقي دشت بودند.